Testimony about my mother GOT SAVED!

aradaphotography-179

I would like to share a  testimony about my mother. Just three weeks ago she miraculously got saved. This is a  very long journey but I will try to summarize it so that you guys can rejoice with me. It will be a  testimony of how good and powerful He is. He makes the impossible possible to me during this season.

First of all, let me tell you a little bit about my mother’s background. Daddy and she got divorced when I was seven and she became a single mom who single-handedly took care of her two kids: my younger brother and I. She is a strong and hard-headed working woman who carried a lot of anger, revenge, insecurity, fear and a victim spirit because of her past experiences. Anyway, she loves my brother and me although she doesn’t know how to really express it. My mother  HATED Christians. She had a really bad experience with her Christian boss who had hurt her by cheating from her a large sum of money. Her other Christian friends took advantage of their relationship. She didn’t trust Christian at all. She was a devout Buddhist and paid regular respects to some Chinese goddess her whole life. These hurt my mother had accumulated over the years makes it seem impossible for me to believe that one day she will come to Christ.

For quite sometime Ark and I have been praying for my mom. I intentionally invited and included her in meetings and spending time with the Christian community whom I called family in Christ. Meeting with these wonderful people,  she has opened up her heart a little bit and admitted that they are good people because they are so different from the ‘christians’ she had come across previously.

Last July, Pastor Lindsay was in Chiang Mai to speak at a conference I attended. She gave Words of Knowledge during one session and she called up my mother’s name and my birthday. It was the weirdest feeling when she spelled my mother’s THAI NAME exactly right. I was not fully convinced and later ran up to her asking if I  can see the spelling written on her phone” And we all know Lindsay, right? I had got my own breakthrough from that day onwards and little did I know that those prophetic words had brought a  breakthrough to my mom even when she had not believed in God yet. Pastor Lindsay told me that she felt that God was doing something with my mother.  In my mind, these words did not register at all because it seems to be too impossible for me that my mom can actually become a Christian. I should have known better that nothing is impossible with God.

The big change was coming to my mom after Ark and I got married and moved to Redding for BSSM. (She later confided to me saying that she already felt that there is something different). Because we were so far away, the chance of her coming to Christ during our absence even felt far reaching.. I was worried for her but God told me specifically to, “Leave it to me.”. About a month after we had begun to settle in BSSM life, God has brought two Christians whom I have never met before into my mother’s life. The first one is a woman who is a new believer and my mother’s co-worker. The same incident that happened to her years back repeated itself, but this time with a different person  That Christian cheated her money again and my mother was devastated. She had just begun to trust Christians and yet this fraud happened. But God is in control. About that same period, my mother met a Christian couple who came to buy something at her shop.  Initially, she did not know they were Christian but as they chatted she noticed that he was blind and was so surprised at his capability in spite of his handicap. The joy that radiated from this couple drew my mother’s attention.  She became curious and felt drawn to continue talking with this blind customer and his wife. Very soon he began to share his faith in  Jesus to her and she felt such peace. When mom related these unexpected incidents to me I was concerned for her because naturally, I do not want her to the get hurt again and turn her back to God. At that moment  I had two choices there. To interrupt the plan of God or giving God all control! I chose to trust in God and His faithfulness. I waited in silence in prayer for my mom.

Meanwhile, I also experience my own breakthrough at  BSSM. The process that Ruby, a first-year intern, led me into was to forgive my mother from the pain she had caused me in the past, freeing her from my resentment. The key to reconciliation and restoring someone to God is through forgiveness. In addition, during the  week  that our small group discussed the goodness of God, there was  this question, “Which area in your life that you do not feel the Goodness of God?” The first thing that came to my mind was my mother. I shared it with my small group and we started to pray for her. It was so amazing that it took only two weeks after I forgave her and was vulnerable with my people when good things began to happen. I gave all the keys to God and allow Him to open the door for my family.

One night out of the blue, on November 5 to be exact, God woke me up at 4 am in the morning and I could not go back to sleep. I started to pray according to my prayer list but it didn’t work. I stayed awake until almost 6 am in the morning. My mom texted me that she was hurt by that Christian woman but she believed in Jesus because of another Christian man. She went to the church he attended and felt such joy that she could not explain. She went on to tell me that she has just decided to surrender her life to receive Jesus as her savior because she needed Him to help her. Peace came over her. She didn’t feel anger toward that woman anymore. She was so surprised because of all of her life even though she did a lot of good merits, meditation and practice the dharma, she had never felt the tremendous PEACE she was experiencing now. She went to church and she felt something that she couldn’t find from Buddhist temple. She was so excited and talked to Ark’s mom. Thank you, Pastor Kai, (aka Ark’s mom) for being there for her and support her as family. The week right after that Sunday, my mom, Ark’ mom and her team who traveled from Chiangmai to Bangkok were at the Danny Silk’s conference together. He talked about being a powerful & powerless person. My mom was so excited to learn about these new things right at the beginning of her walk with the Lord. She started reading the Bible from Genesis and was fascinated how God created the world. Although she has many questions to ask me about the Bible, she can remember most of the biblical character names. Thank you, Ark, for being with me while I talked with my mom. God gives me this big birthday surprise and this is one of the most thankful things that happened in my life this year.

God has won. He is the God of hope and nothing is impossible for Him. He is near us more than we ever know. My mother’s life is the living testimony of His goodness. I didn’t do anything, but obeyed him and came here. And, BOOM, God surprised me with His miraculous act. He has got my mom in His love and His goodness while I am away from her! And this is the testimony of my family. I released this testimony to you guys because I think this is just only the beginning of us and our family. There are more to come! AMEN!

 

 

ในวันที่พ่อไม่อยู่ :’)

#ฉันเกิดในรัชกาลที่๙

ในช่วงเวลา 2 วันที่ผ่านมา เราเชื่อว่าคนไทยเกือบทั้งหมด คงมีความรู้สึกไม่ต่างจากเราเท่าไหร่ ที่ได้สูญเสียพระมหากษัตริย์ผู้เป็นที่รักยิ่งของพวกเรา เราเชื่อว่ามันเป็นความสูญเสียที่ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าสักวันจะต้องเกิด แต่ไม่มีใครตอบได้ว่ามันจะมาถึงเมื่อไหร่ ถึงจะมีการเตรียมใจมาก่อนล่วงหน้า แต่เมื่อถึงเหตุการณ์จริงๆแล้ว ก็ต้องยอมรับว่า ใจหายไปเหมือนกัน

สำหรับเราแล้ว ความรู้สึกแรกคือยังงงอยู่… และเราก็ถามว่า เกิดขึ้นจริงแล้วใช่ไหม? เรารู้อยู่แล้วด้วยอายุของท่าน และธรรมชาติของกาลเวลา ไม่ช้าก็เร็ว สักวันท่านก็จะต้องจากเราไปอยู่ดี สองวันที่ผ่านมา ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเราเป็นความรู้สึกงงงวย ช็อค และเสียใจ ทั้งๆที่ตัวเราเอง ก็แทบไม่เคยเจอพระองค์ท่าน มีเพียงความผูกพันทางใจ และความรู้สึกที่ดีเมื่อเรามองไปหาท่าน มันมีความรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

ในฐานะคนไทย เรารู้สึกเสียใจกับการจากไปของท่าน แต่ในใจเราก็รู้ว่า ท่านได้พักสบายแล้ว หลังจากที่ท่านเหนื่อยมานานมากๆ แต่ในบางครั้งก็ต้องยอมรับว่าในความเสียใจ มีความกลัว และกังวลแทรกขึ้นมามากมาย กลัว และกังวลว่าประเทศจะเป็นอย่างไรต่อไป หากไม่มีกษัตริย์แสนรักของเราต่อไป… คืนแรกที่รู้ข่าวว่า  ท่านได้จากเราไปแล้ว เรานอนร้องไห้ ละเมอร้องไห้ จนตื่นขึ้นมาแล้วน้ำตาเราก็ยังไหลลงมาเอง เรารู้สึกว่า กรุงเทพฯ เงียบไปถนัดตา เหมือนไร้ซึ่งชีวิตชีวา การสูญเสียครั้งนี้ กระชากหัวใจ และชีวิตชีวาของเราไป ความชื่นชมยินดี ความหวัง ถูกบดบังด้วยความเศร้า ความกลัว ความกังวล หวาดระแวงที่ค่อยๆกร่อนหัวใจเราลงไปทีละน้อย เช้าวันใหม่ที่แดดแรงจ้า แต่เรากลับรู้สึกถึงความอึมครึม มืดมัวที่กระจายตัวอยู่ในทุกๆที่ บนรถตู้ บน BTS และตามท้องถนน แม้แต่นกในท้องฟ้าก็ยังไม่มีสักตัว ไถ Facebook, Instagram หรือ หลายๆสิ่อที่มีก็พบแต่ภาพขาวดำ ยิ่งอ่าน ยิ่งเห็นภาพในหลวงที่รักมากเท่าไหร่ น้ำตาก็ไหลมากขึ้นเท่านั้น จนต้องตัดสินใจวางทุกอย่างลง แล้วเริ่มอธิษฐานกับพระเจ้า และอ่านพระคัมภีร์มีคำถามมากมายที่เกิดขึ้นกับเราในช่วงเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็น  “ความจริงใช่มั้ย?”  “เอาจริงดิ?” “เกิดอะไรขึ้น?” “ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้?” “แล้วประเทศจะเป็นอย่างไร?”

เราเริ่มถามคำถามกับพระเจ้ากับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นี้ แล้วเราก็นึกถึงผู้ชายคนนึง ที่เดินทางจากสูงสุดสู่สามัญ เหมือนกัน

ผู้ชายคนนึงที่มีชาติกำเนิดที่สูงส่ง มีบ้านที่ใหญ่โต โอ่อ่า สวยงาม ตระการตา  ถ้าอยากได้อะไร ก็สามารถหามาได้ แต่ยอมลงมานอนในโรงเลี้ยงสัตว์ ใช้ชีวิตเรียบง่าย ทำงานไม้เพื่อเลี้ยงชีพ…

ผู้ชายคนนึงที่รักทุๆคน ไม่เว้นสักคน ทำทุกอย่าง เพื่อให้ทุกคนรักกัน  เป็นนักสังคมสงเคราะห์ดูแลเด็ก คนยากจน คนป่วย และคนโรคเรื้อน แบ่งอาหารของตัวเองและเพื่อนๆ ให้กับคนทั่วไป

ผู้ชายคนนึง ที่ไม่เคยทำความผิดอะไรเลย แต่เพราะรัก จึงต้องยอมปกป้องคนอื่น ถึงขนาดเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก และทรมานมากมายก่อนตาย

ใช่… การสูญเสียกษัตริย์แสนรักของเราในวันนี้ ทำให้เราในฐานะคริสเตียน เห็นภาพของพระเยซู กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่อีกคนของเรา

การเสด็จสวรรคตของรัชกาลที่๙ ยังความทุกข์โศก และการร้องไห้มาสู่คนไทยจำนวนมาก ทำให้เราได้เข้าใจความรู้สึก และคิดถึงวันที่พระเยซูแบกกางเขนไปยังกลโกธา ถูกทรมาน และถูกตรึงที่นั่น… ทุกคนคงร้องไห้แบบนี้ และเจ็บปวดแบบที่เราเจ็บปวดแบบนี้ แต่พระเจ้าก็ยังทรงพระคุณ ขอบคุณพระเจ้าที่เสียงคร่ำครวญ และน้ำตานั้นได้เหือดหายไปภายใน 3 วัน เพราะพระเยซูได้ฟื้นขึ้นมาจากความตาย พระองค์ทรงชนะความตาย และนำมาซึ่งความหวังให้กับเราทุกคน

เมื่อพระเจ้าได้เปิดเผยให้เราเห็นเช่นนี้แล้ว ทำให้เราได้เห็นความจริงหลายๆอย่าง

และผงคลีกลับไปเป็นดินอย่างเดิม และจิตวิญญาณกลับไปสู่พระเจ้าผู้ประทานให้มานั้น – ปัญญาจารย์ 12:7

แม้กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ ก็ไม่อาจหลีกหนีความตายได้พ้น ทุกชีวิตที่พระเจ้าสร้างมาจากดิน และก็กลับไปเพียงดินเท่านั้น เป็นความจริงของชีวิต เมื่อคนที่รักจากไป คนที่ยังอยู่ก็ยังต้องมีชีวิตอยู่อย่างเดิม และสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกคือ ไม่มีใครที่อยากให้เราเศร้าโศกเสียใจ แล้วไม่ยอมใช้ชีวิตที่เหลืออยู่… เราไม่ได้จะบอกว่าเราไม่เสียใจกับการสูญเสียครั้งนี้ เพียงแต่เราแค่ยอมรับว่า มันคือส่วนหนึ่งของวัฏจักรชีวิตเรา  สำหรับการสูญเสียครั้งนี้

การร้อง‍ไห้อาจจะคงอยู่สักคืน‍หนึ่ง แต่ความยินดีจะมาเวลาเช้า – สดุดี 30:5

สุด‍ท้ายนี้ จงเข้ม‍แข็งขึ้นในองค์‍พระ‍ผู้‍เป็น‍เจ้า และในอานุ‌ภาพอันทรงพลังของพระ‍องค์ – เอเฟซัส 6:10

สิ่งที่พระเจ้าได้เปิดเผย และหนุนใจเราในช่วงที่ผ่านมา เมื่อเรายอมรับได้ว่า ความตายเป็นสิ่งหนึ่งในชีวิตที่ทุกคนจะได้พบเจอ ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร หรือ อายุเท่าไหร่ เราอาจจะต้องเจอความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นี่อีกหลายครั้ง แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราจะเข้มแข็งขึ้น เราต้องก้าวเดินต่อไป และเลือกที่จะชื่นชมยินดีในชีวิตที่เหลืออยู่ของเรา ใช้ชีวิตให้เต็มที่ การแสดงออกทางความรักที่ดีที่สุด มากกว่าการร้องไห้ คร่ำครวญ  หรือ Social Media ใดๆ คือ การใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีคุณค่า และระลึกถึงเค้าเหล่านั้น

หากรักพ่อหลวงของเรา… ก็เป็นเด็กดี สิ่งที่พ่อทำมาตลอดชีวิต คือ การทำเพื่อประเทศไทย และรักลูกของพ่อทุกคน เราก็เช่นเดียวกัน… ทำเพื่อประเทศไทย ไม่ตัดตวงผลประโยชน์ของประเทศ และรักพี่น้องคนไทยของเราทุกคน

หากรักพระเจ้าของเรา รักพระเยซูของเรา… เชื่อฟังพระเจ้า และทำในสิ่งที่พระเยซูสอน J

ยิ่ง‍กว่า‍นั้นเราก็ชื่น‍ชมยินดีในความทุกข์‍ยากด้วยเพราะเรารู้ว่าความทุกข์‍ยากนั้นทำให้เกิดความทรหดอดทนและความทรหดอดทนทำให้เห็นว่าเราเป็นคนที่พระ‍เจ้าทรงใช้ได้ และการที่เป็นเช่นนั้นทำให้มีความหวัง และความหวังจะไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะเหตุว่าความรักของพระ‍เจ้าได้หลั่งเข้าสู่จิต‍ใจของเรา โดยทางพระ‍วิญ‌ญาณ‍บริ‌สุทธิ์ ซึ่งพระ‍องค์ได้ประ‌ทานให้แก่เราแล้ว – โรม 5:3-5

และสุดท้าย เรารู้สึกว่า พระเจ้าได้เปิดเผยให้เรา ไม่ต้องกลัว และกังวลใด สิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในการควบคุมของพระเจ้า ผู้เป็นเจ้าชีวิตของเรา และเราเชื่อว่าพระเจ้ารักประเทศไทย และพระองค์มีแผนการที่ดีสำหรับประเทศไทยแน่นอน
“พระ‍ยาห์‌เวห์ตรัสว่า ‘เพราะเรารู้แผน‍งานที่เรามีไว้สำหรับพวก‍เจ้า เป็นแผน‍งานเพื่อสวัสดิ‌ภาพ ไม่‍ใช่เพื่อทำ‍ร้ายเจ้า เพื่อจะให้อนา‌คตและความหวังแก่เจ้า  – เยเรมีย์ 29:11”

 

สิ่งที่พระเจ้าเปิดเผยให้กับเรานั้น ทำให้เราตื่นขึ้นมาในวันนี้ด้วยความหวัง และสันติสุข เมื่อเราเห็นข่าวภาพในหลวงในสื่อต่างๆ เราก็ไม่ร้องไห้แล้ว ไม่ใช่ว่าความรักนั้นสูญสิ้นไป แต่เรารู้ว่าวันนี้ในหลวงของเราได้พักสงบแล้ว ณ ตอนนี้ท่านมีสันติสุข และสบายแล้ว

เราไม่กังวล และไม่กลัวว่าอนาคตประเทศไทยจะเป็นอย่างไรแล้ว เพราะเรารู้ว่าพระเจ้ามีแผนการที่ดีที่สุดสำหรับประเทศไทย เรามีความหวังในประเทศของเรา เรามีความหวังต่อผู้นำของเรา เราเชื่อว่าพระคุณ และพระเมตตาของพระเจ้ามีมากพอสำหรับประเทศไทย

วันนี้ ถึงแม้รัชกาลที่๙ จะทรงพักงานยาวแล้ว แต่ชีวิตของเราจะเดินต่อไป และใช้ชีวิตในแผ่นดินของรัชกาลที่๑๐ ด้วยความหวัง และสันติสุขที่มาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า J

ขอพระเจ้าดูแล และปลอบประโลมใจทุกๆคนที่ยังอยู่ในความโศกเศร้า ขอพระเจ้าประทานความหวัง ความรัก และสันติสุขของพระเจ้าอยู่เหนือประเทศไทย และคนไทยทุกคน ขอพระเจ้าอวยพระประเทศไทย

ขอพระ‍เจ้าแห่งความหวังโปรดให้ท่านบริ‌บูรณ์ด้วยความชื่น‍ชมยินดี และสันติ‍สุขในความเชื่อ เพื่อท่านจะได้เปี่ยมด้วยความหวังโดยฤทธิ์‍เดชแห่งพระ‍วิญ‌ญาณ‍บริ‌สุทธิ์ – โรม 15:13

เขียนขึ้นในเช้าวันที่ ๒ ของรัชกาลที่ ๑๐
วันเสาร์ ๑๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
วันที่เราไม่ตื่นมาด้วยน้ำตาอีกต่อไป

The power of testimony

I believe that the testimony has a power in itself. I am writing and sharing this to encourage everybody who will see this status and know that GOD is magnificent and He is the best planner in the world. Yesterday I attended a Sunday service in Acts Church, Chiang Mai. When I walked into the church, I heard God tell me that “I have something to tell you. Just wait and see”.

While the musicians were playing, vocals 111139were singing, I started to see the heart appeared on the stage after their back. (What I saw was the REAL HEART not this one ♥). The heart with the blood vessels was beating altogether with the drum rhythm. The blood vessels connect with the back of the stage, a wall, and a central aisle. While it is beating, I saw the most beautiful and valuable crown appears above that beating heart. There is a golden ray behind them also.

The heart with the crown is very beautiful and glorious. I asked God whose heart is. He answered that it’s his, the heart of royalty, and He gives it to this church and to all of us who desired to follow and be like him, the heir of royalty. We got a new heart from him, a royalty heart, and He anointed us as His royalty sons and daughter. This is the first time that I actually know who I am in Christ by the spirit.

You will be a crown of splendor in the LORD’s hand, a royal diadem in the hand of your God. – Isiah 62:3

111142But God doesn’t stop his work just that. He confirmed me this morning with my own post last year, which I myself couldn’t even remember this. If somebody says God plays Facebook, I am pretty sure that He is the most clever stalker and MVP! Last year I posted the picture with the bible quote, and yes, as you have seen in the picture, the crown in this picture is the same crown as I saw yesterday. God is faithful and He never misses His promise in my life.

God is SOOO AMAZING and INCREDIBLE. I cannot even imagine what He will do for me in the future. Moreover, I cannot presume His plan for me, but I only know that it will be the best plan that no human can foresee and know. It is my free will for choosing God and believes in Him. The more I walk with Him each day, the more excitements occur in my life every day. Life would not be fun if I did not know Him. Praise God, the Lord of omniscience.

สิ่งที่ฉันได้รับจากการแข่งพระคัมภีร์

#รองแชมป์พระคัมภีร์_6916

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (27 สิงหาคม 2016)  ลูกหยีได้มีโอกาสแข่งพระคัมภีร์กับที่คริสตจักร หลังจากที่เป็นสมาชิกที่คริสตจักรนี้มานาน แต่ไม่เคยมีสักปีเลยที่หยีมีโอกาสได้แข่งพระคัมภีร์

ในปีนี้ คริสตจักรสาธรได้จัดการแข่งขันพระคัมภีร์ขึ้นอีกครั้ง โดยใช้พระธรรม “มาระโก” แข่งกันทั้งหมด 6 ภาคนมัสการในคริตจักร ตัวหยีเองได้นมัสการในภาควัยรุ่น ซึ่งในปีนี้ เราได้คุยกันว่า เราจะแบ่งกันอ่านมาระโกคนละบท และแบ่งกันไปท่องข้อพระคัมภีร์ตามที่ทางคริสตจักรได้เก็งข้อสอบให้เราทั้งหมด 20 ข้อ

สิ่งที่หยีได้รับนอกจากความรู้จากพระคัมภีร์แล้ว คือ ภาพที่เราอยากเห็นในคริสตจักร ไม่ใช่แค่ในแต่ละภาคนมัสการ แต่เป็นในระดับคริสตจักร

เรื่องแรกเลยคือ หยีเห็นของประทานในตัวแต่ละคนที่ต่างกันไป และเห็นทุกๆคนใช้ของประทานตัวเองเพื่อการแข่งขันอย่างเต็มที่

  • น้องพักกี้ ที่สรุปพระธรรมมาระโก สรุปออกมาเป็น Mind-mapping และเก็งข้อสอบให้เรา แชร์ Short note ในห้องวัยรุ่น และติวให้เราก่อนเข้าห้องแข่งขัน เป็น Key person ของงานนี้จริงๆ (ปรบมือให้ดังๆ)
  • บอย น้องรติ น้องลิลลี่ จี๊ ดรีม พิน จินนี่ บิ๊ก ยอห์น และคนอื่นๆ ที่รับผิดชอบอ่าน และจำในบทของตัวเองได้เป็นอย่างดี เรียกได้ว่า ถ้าเป็นบทของตัวเอง ทุกคนแน่นมาก และตอบได้ไม่มีผิดเพี้ยน
  • มิก และเกฟ ที่เป็นตัวตั้ง ตัวตี ในการให้ทุกคนช่วยกันอ่านพระคัมภีร์ และฟิตมาเต็มที่ โดยเฉพาะเกฟ ถึงแม้งานตัดโมจะเยอะ แต่น้องก็ไม่ได้ละเลยเลย
  • แทน ที่ท่องพระคัมภีร์ได้เป๊ะ ทุกคำพูด แบบไม่น่าเชื่อ
  • ตัวหยีเอง ที่ดันจำภาษาแปลกๆ เช่น ภาษาฮีบรู อารเมค ได้ อย่างน่าประหลาดใจ ยังงงและขำตัวเองอยู่ ว่าเพราะอะไร ทำไมดันจำได้แม่น
  • และสุดท้าย แอนนี่ กับเชน ที่เข้ามาติว แล้วช่วยจำข้อพระคัมภีร์ และสิ่งที่ฟาริสีทำได้อย่างไม่น่าเชื่อ ขอบคุณมาก ช่วยชีวิตสุดๆ

ไม่ใช่แค่เพียงภาควัยรุ่น เท่านั้น แต่หยียังเห็นความเก๋า ของภาคกวางตุ้งที่รักษาแชมป์ได้อย่างไม่น่าอาย ภาคไทยที่สามารถตีตื้นคะแนนมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ภาคไทย-จีนที่ตอบคำถามได้อย่างชัดเจน และแม่นยำ ภาคเด็ก 404 ที่เอาจริงๆแล้ว น้องๆเก่งกันมากๆ จนเรามองเห็นอนาคตที่สดใส และเต็มไปด้วยความหวังของคริสตจักรสาธร และอีกภาคที่ต้องทึ่ง คือ โรงเรียนสัจจพิทยา ที่คุณครูแต่ละท่านไม่ได้มีความรู้แค่วิชาการ แต่ก็มีความรู้พระคัมภีร์ที่จะสอนเด็กต่อไปด้วย

ทุกๆคน จุดเด่นของแต่ละคน ในแต่ละภาคที่ได้แสดงออกอย่างเต็มที่ หากเรารู้จักนำจุดเด่นเหล่านั้นมาใช้ หยีคิดว่าจะทำให้คริสตจักรของเราเติบโต และได้รับการเสริมสร้างกันและกันได้อย่างเต็มที่ ดังที่อ.เปาโลได้กล่าวไว้ในพระธรรมเอเฟซัสว่า

เนื่อง‍จากพระ‍องค์นี้เอง ร่าง‍กายทั้ง‍หมดจึงได้รับการเชื่อมและประ‌สานเข้าด้วย‍กันโดยทุกๆ ข้อ‍ต่อที่ประ‌ทานมานั้น และเมื่อแต่ละส่วนทำงานตามหน้า‍ที่แล้ว ก็ทำให้ร่าง‍กายเจริญและเสริมสร้างตน‍เองขึ้นด้วยความรัก – เอเฟซัส4:16

#รองแชมป์พระคัมภีร์_7291

ขอบคุณพระเจ้าที่ทุกคน ทุกอวัยวะในคริสตจักรสาธรทำหน้าที่ของตัวเองกันอย่างเต็มที่ เมื่อมีการแข่งขัน ก็ไม่ได้แข่งกันเพื่อเอาชนะ แต่เป็นการเสริมสร้างกันและกัน หนุนใจกันและกัน และพากันไปสู่เป้าหมายเดียวกัน คือ หนุนใจ และเสริมสร้างกันให้อ่านพระคัมภีร์

หยีประทับใจ และเห็นหัวใจของทุกคนที่มองการแข่งพระคัมภีร์เป็นการเสริมสร้างกัน ในตอนที่คนตอบผิด ชมเชยคนตอบถูก และเวลาตอนที่มีคนนึงที่ตอบคำถามถูกต้องแต่คนส่วนใหญ่ไม่เชื่อ 555 แต่พอเฉลยขึ้นมาก็ไม่มีกล่าวโทษกัน เราเห็นน้ำใจนักกีฬา และความเป็นทีมเวิร์กผ่านการแข่งขันนี้

ขอบคุณพระเจ้าที่ได้มีโอกาสให้หยีได้มีส่วนร่วมในคริสตจักรแห่งนี้ ได้เห็นการเติบโต และได้มีส่วนในการเสริมสร้างสมาชิกในคริสตจักร ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเยอะ แต่ก็ได้มีส่วนเล็กๆน้อยๆให้คริสตจักรหลังใหญ่ๆหลังนี้ เติบโตขึ้นในความเชื่อเดียวกัน และเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เพื่อนำคริสตจักรไปให้ถึงเป้าหมายของพระเจ้า

#รองแชมป์พระคัมภีร์_6837

No one is ever too young to take God seriously

In these past few days, I spent my devotion with 2 Kings 22-23. The bible told us about the story of King Josiah, who reigned the throne at age 8.

King Josiah was King Amon’s son and King Manasseh’s grandson. He was raised up in the royal family which two generaions of his family leader were did EVIL IN THE EYES OF THE LORD (2 Kings 21:2, 20). Somehow, King Josiah still did WHAT WAS RIGHT IN THE EYES OF THE LORD.

This story is so touching into my heart and my soul until I cannot keep it alone with me. I would like to share what I got from this story in the bible.

  1. Nobody is ever too young to take God seriously and obey Him.
    When Josiah became king, he was only eight years old and He did good thing in God’s sight. King Josiah pledged to obey the Lord by keeping all his commands, laws, and decrees with all his heart and soul. (2 Kings 23:3) It taught me that we should not let our age to be the condition of not to obey him. God is the Lord of us,no matter how old you are, you have no condition for not obeying Him.
  2. Don’t let you family background ruin you. You should write story by your own.
    As you started to read 2 Kings 21, Both King Manasseh and King Amon (Josiah’s grandfather&father), were 2 kings who really do the evil things and walked across God’s way. They worship other gods and pagans. However, Josiah who was raised up in that family background, was the religious reformer. He found the God’s law which is kept in the temple. He let people read it for him and when he heard it. He decided to repent and conform the God’s law immediately. This proved us that no matter what situation you grew up, it does not matter to you. YOU are the only one who decide what to do by yourself not the situation around you!
  3. Everyone can be revivalist.
    Josiah reformed the religious when he was at age 26. He called everyone to renovate the temple, make his people follow the Lord, keep His commandment and make all of his people pledged themselves to the covenant too. (2 Kings 23:3)
    When it comes to the word ‘Revivalist’, you may think you have to fight with other non-believers to get them to believe in what you believe, but what I will say to you is not. It is not enough for us just to say and believe what is right, but to respond with action is more important for us. To be the revivalist, you have a choice to live and act differently at wherever you are. You should show your love, compassion, mercy, above all, God’s presence with you in everything you will do! That will be the first step of being revivalist who will bring the revival down to our nation!

Thank you King Josiah for being our model of the one who obey God’s commandment with all his heart and souls, the great king who had the humble hearts, the determined man who seek God with his own intention, and the initiating revivalist!

God bless you,

“อิจฉา”

มีเรื่องจะมาแชร์ประสบการณ์ เกี่ยวกับความอิจฉาของตัวเอง และการจัดการค่ะ

สองอาทิตย์ที่ผ่านมา เราได้ตกอยู่ในความรู้สึกหดหู่ และอิจฉามากๆ ส่วนสาเหตุเกิดจากเรื่องทั่วไปเลยค่ะ เกิดอยากได้ อยากไปในสิ่งที่เพื่อนเค้ามีโอกาส ในที่นี้คือ ได้ไปต่างประเทศค่ะ

เรื่องรายละเอียดของความอิจฉา ไม่ขออนุญาตกล่าวถึง วันนี้ขออนุญาตเล่าในส่วนของที่ตัวเองรู้สึก…

หลังจากที่ได้รับรู้ว่า เพื่อนจะได้ไปต่างประเทศ ไปในที่ๆเราอยากไปมากที่สุด (ณ ตอนนี้) แต่เราไปไม่ได้ เนื่องจากด้วยความไม่พร้อมประการทั้งปวง ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้น คือ “หมดแรง” ค่ะ

อย่าขำ…!! เรื่องนี้ สำหรับคนที่ชอบเดินทางอย่างเราแล้ว ซีเรียสมาก และเป็นขั้นรุนแรงมาก

เราตกอยู่ในภาวะหดหู่ (Depressed) ไม่มีแรง รู้สึกท้อแท้ เหนื่อย ไม่มีความหวัง นอนร้องไห้ รู้สึกถูกทิ้ง รวมถึงตัดพ้อในความไม่พร้อมของตัวเอง ไปจนถึงกระทั่งรู้สึกตัวเองไม่มีคุณค่า… อยู่ 2 อาทิตย์ โดยที่เราไม่ได้เล่าให้ใครฟัง เพราะเราคิดว่ามันเป็นความรู้สึกของเรา ที่เราจะต้องจัดการมันให้ได้

2 อาทิตย์ที่ผ่านมา จากแค่ความรู้สึก มันเริ่มส่งผลออกมาทางร่างกาย เรานอนไม่หลับ เราอ่อนเพลีย และเราไม่มีแรง ไม่มีไอเดียในการทำงานเลย

เราเริ่มสังเกตตัวเอง และเราเริ่มรู้สึกว่า นี่มันเกินไปแล้ว เราเริ่มเช็คกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น

ก็แอบยอมรับเบาๆว่ามันคือ ความอิจฉา และความเป็นชะนีในตัว แต่ในขณะเดียวกัน เราก็มีความออยในตัว คือ เราจะเกลียดเพื่อนได้อย่างไร… อันนี้เราพูดตรงๆ เราไม่เกลียดเพื่อน เราไม่โกรธเพื่อน เรารู้สึกว่า ถ้าเพื่อนพร้อม โอกาสดีๆอย่างนี้ เพื่อนก็ควรไป และเราเป็นคนเริ่มจุดประกายความคิดนี้ให้เพื่อนเราเองด้วยซ้ำ

โอเค… กลับมาส่วนของเรา… เรารู้สึกว่า ทุกอย่างมันเริ่มไปไกลขึ้นไปเรื่อยๆ และเราต้องการความช่วยเหลือแล้ว ในเวลานั้น จริงๆเราแชร์เพื่อนเราไปแล้วส่วนนึง แต่เรารู้สึกว่า เรายังแชร์ได้ไม่ทั้งหมด เราเลยเลือกที่จะโทรหาคนที่เรารักสองคนเพื่อขอความช่วยเหลือในการจัดการกับตัวเราตอนนี้ ในที่สุดทั้งสองคนก็ต้องคุยกับเราสักพักนึง แล้วก็อธิษฐาน จากนั้นเราจึงเริ่มเข้าสู่กระบวนการจัดการความรู้สึกตัวเอง

พี่คนนึงพูดกับเราว่า

“ตอนนี้มันเริ่มไปกันใหญ่แล้ว พี่เข้าใจนะ สำหรับความรู้สึกอิจฉา พี่ก็อยากได้ พี่ก็อยากมีเหมือนกัน แต่ตอนนี้ จากแค่ความอิจฉา เราได้เปิดประตู อนุญาตให้ศัตรูเข้ามาขโมย สันติสุข และความชื่นชมยินดีจากเราไปแล้ว ไม่ได้นะ… เราต้องทวงคืนกลับมา มันเป็นสิ่งที่พระเจ้าให้เรามา และไม่มีใครจะเข้ามาขโมย หรือชิงไปได้ นอกจากเราจะอนุญาตให้มันทำ

สำหรับความรู้สึกครั้งนี้ เราไม่จำเป็นต้องกดมันลงไป บอกพระเจ้าไปเลยว่าเราอิจฉา แล้วให้พระเจ้าจัดการ

ไม่ใช่ว่าการที่เราไม่ได้ไปต่างประเทศครั้งนี้ แล้วพระเจ้าจะไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้สำหรับเราที่นี่สักหน่อย พระเจ้าคือพระเจ้า พระเจ้าไม่ได้ limit ด้วยนักเทศน์ใหญ่ๆ หรือ สถานที่ต่างๆ ต่อให้เป็นเด็กดอย ถ้าพระเจ้าจะทำงาน เธอก็จะเห็นได้…”

ตลอดการอธิษฐานกับพี่คนนี้ เราร้องไห้ตลอด เราพยายามกดความรู้สึกต่างๆลงไปด้วยตัวเอง เพราะคิดว่าเราทำได้ เราจัดการความรู้สึกตัวเองได้ แต่เราไม่ได้รู้เลยว่า เรากำลังเปิดประตูให้ศัตรูเข้ามาขโมยสันติสุข ความหวัง และความชื่นชมยินดีไป เมื่อเราถูกขโมยสิ่งเหล่านี้ไป ผลกระทบมันเริ่มตั้งแต่ภายในของเรา หัวใจของเรา ความรู้สึกของเรา สมองของเรา และสะท้อนออกมาทางร่างกาย….  แต่เมื่อเรารู้สึกว่าเราอ่อนแอ และเราร้องขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า พระเจ้าเป็นพระเจ้าที่น่ารัก และทันเวลาเสมอ หลังจากที่พี่เค้าอธิษฐานเผื่อเราเสร็จ เรากลับมาอ่านพระคัมภีร์ แล้วเราได้อ่าน เอเสเคียล 36:9

“เพราะดู‍เถิด เราอยู่ฝ่ายเจ้า เราจะหันมา‍หาเจ้า และเจ้าจะถูกไถและถูกหว่าน”

สำหรับเราแล้ว เหมือนพระเจ้าบอกกับเราว่า ไม่ว่าจะเป็นศึกที่ยิ่งใหญ่แค่ไหนในชีวิต แต่พระเจ้าให้สัญญากับเราไว้แล้ว และพระองค์สัตย์ซื่อมากพอสำหรับทุกคำสัญญาที่พระองค์ให้กับเรา

วันนั้นเราอธิษฐาน และเราขอทวงคืนทั้ง Joy&Preace ของเรากลับมา เรานอนร้องไห้เมื่อนึกถึงความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า พระเจ้าของเราไม่ใช่ Pocket-size God แต่พระองค์เป็นพระเยโฮวาห์ กษัตริย์เหนือกษัตริย์ พระองค์เป็นผู้พิชิต และชนะทุกอย่าง และพระองค์เป็นพวกเรา…..  แต่ช่วงที่ผ่านมาเรากลับไม่เห็นถึงสิ่งนี้ เรารู้สึกเรา sin against His love, His faithfulness and His great power

หลังจากคืนนั้น พอเรายอมพระเจ้า บอกพระเจ้า พระเจ้าก็ช่วยเยียยาเรา ความรู้สึกต่างๆ สันติสุข และความชื่นชมยินดีของเราเริ่มกลับมา เราเริ่มมีความสุข และมีความหวัง เรารู้สึกมีกำลังใหม่ เพราะพระเจ้าช่วยเรา J

เราตัดสินใจอัพบล็อกเรื่องนี้ เพราะเราต้องการจะบอกกับทุกคนว่า

  1. อย่าเปิดประตูให้กับมาร… อย่าปล่อยให้มันใช้ช่องว่างไม่ว่าจะเล็กแค่ไหน ทำลายสันติสุข ความรัก ความหวัง และความชื่นชมยินดีที่พระเจ้าให้เราไว้แล้วได้ มันไม่สามารถชิงไปได้ ถ้าเราไม่อนุญาต จำไว้เสมอว่า “นี่คือสิ่งที่พระเจ้าให้เรามา และเป็นกรรมสิทธิ์ของเรา และไม่มีใครชิงไปได้ Claim back all your love, hope, joy and peace from the foe!”
  2. อย่าคิดว่าเราจะเข้มแข็ง และจัดการทุกอย่างทุกความรู้สึกได้ บางครั้งบอกคนอื่น ไม่ต้องรู้สึกอายกับความอ่อนแอของเรา เพื่อนคริสเตียนดีๆจะช่วยพยุงเราให้พ้นจากความอ่อนแอ และเตือนสติให้เรากลับมาหาพระเจ้าได้เสมอ และที่สำคัญ บอกพระเจ้าทุกอย่าง ทุกความอ่อนแอ บอกเพื่อให้พระเจ้าช่วยจัดการให้… พระเจ้ายิ่งใหญ่เกินทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณคิดได้ อย่าจำกัดพระเจ้าด้วยสติปัญญาและความสามารถของคุณ

ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ 🙂 ขอความรักของพระเจ้าเทลงมายังทุกคน ขออย่าให้เราได้หันหนีไปจากความสัตย์ซื่อของพระองค์นะคะ พระเจ้าอวยพรค่ะ

 

Story of Noah

Dear Heavenly daddy,

From my devotion today (Jan 19, 2016); Genesis 6

Noah was a righteous man, the only blameless person living on earth at the time, and he walked in close fellowship with God. – Genesis 6:9 (NLT)

Regarding to Genesis 6, Bible tells us about the story of Noah, the one who found favor of God, a righteous man, the only blameless person living on earth, and he walked in closed fellowship with God.

Noah is the only man who found favor with God. We don’t know exactly what Noah had done in that time, but the only thing we know from the bible is HE WALKED IN CLOSED FELLOWSHIP with God.

The easiest way to be the righteousness and blameless person is TO ALWAYS BE STUCK WITH GOD.

Sometimes, we always asked ourselves WHY ISN’T IT BE ME? WHY IS NOT ME WHO GOT THE FAVOR of GOD. HEY! Time to wake up, stop asking and blaming God, but you have to look back and inspect yourselves first. DO YOU WALK IN CLOSE FELLOWSHIP WITH GOD?

Super duper classic answer for everyone who request upon God to anything he wises for, Are you close to God enough? Do you know him real enough that what He think and what He would like you to do? If you can’t answer this…. DON’T REQUEST TOO MUCH

God want ALL from you. All of your thought, all of your body, all of your heart and all of your SOUL! Don’t give HIm just a piece of it.

Another lesson for Genesis 6 is even God is looked too cruel that He want to wipe out all the living creature in the world that time. Still His mercy remained, He told Noah clearly for the emergency exit for this crisis, a BOAT.

 Build a large boat[c] from cypress wood and waterproof it with tar, inside and out. Then construct decks and stalls throughout its interior. – Genesis 6:14 (NLT)

I saw the angry fierce God in this chapter, but out of the blue, He is still a loving God. He has to destroy the evil, but He doesn’t want to destroy Noah, the righteous, blameless, who got the favor of God – like us. Underneath the crisis of destroying the evil, by HIs mercy, there is a way God gives us the way we can escape.

with Grateful heart,

Loukyie
Jan 6, 2016

 

Thank you featured image from: Noah’s Ark Ipad Illustrationby cyberchick7

งานศิลปะที่งดงามที่สุด | Best Live Performing Art Piece

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเยี่ยมงานของอ.คามิน ที่ 31st Century Museum of contemporary ที่ซอยวัดอุโมงค์

2014-08-09 15.36.38

ประทับใจงานที่จัดแสดงหลักๆเลย 2 ชิ้น คือชิ้นที่เป็น Clipping Art ของ Carl Michael กับชิ้นนึงทีเป็นงานของอ.ฤกษ์ฤทธิ์

สำหรับชิ้น Clipping Art เป็นงาน Art เชิง Conceptual นิดหน่อย ที่อาจดูไม่มีอะไรนอกจากเป็น Clipping News นึงจากหนังสือพิมพ์เก่าๆ งานชิ้นนี้ Michael ตั้งชื่อให้มันว่า “The Performing of Olga Erikson”

2014-08-09 16.09.44
Performing of Olga Erikson by Carl Michael

เรื่องราวใน Clipping นั้นเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับหญิงสาวผู้นึงที่พาลูกวัยสองขวบไปเก็บลูกเบอรี่ในป่า ใกล้ๆทางรถไฟ

ในขณะที่กำลังเก็บลูกเบอรี่เพลินๆนั้น ก็ได้ยินเสียงรถไฟมา เมื่อเธอหันไปเธอก็พบว่าลูกสาวของเธอได้คลนไปนั่งเล่นอยู่บนรางรถไฟ โดยไม่รู้ถึงอันตรายที่กำลังวิ่งใกล้เข้ามา

ด้วยสัญชาตญานความเป็นแม่ เธอได้วิ่งเข้าไปเพื่อจะช่วยลูกสาวของเธอ แต่ ณ ขณะนั้น เธอไม่สามารถดึงลูกสาวของเธอออกจากรางได้ทัน สิ่งที่เธอทำ คือ เธอกระโดดลงไปเพื่อกดทับร่างของลูกสาวเธอให้ต่ำที่สุด

ขอบคุณพระเจ้า เมื่อรถไฟได้ผ่านไป สองแม่ลูกรอดชีวิต แต่คนเป็นแม่ ได้มีแผลสาหัส โดยรถไฟได้เปิดผิวหนังบนหลังของเธอ ยาวไปถึงกะโหลกศีรษะ..

เราได้ยินแล้ว เราไม่น่าเชื่อ แต่สิ่งที่ไม่น่าเชื่อกว่านั้น คือ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1927 และเด็กผู้หญิงคนนั้น คือ แม่ของ Michael ส่วนหญิงสาวผู้นั้นคือ ยายของเขานั่นเอง

จากเหตุการณ์นั้น Michael เชื่อว่า การใช้ชีวิตคือการสำแดงศิลปะอย่างหนึ่ง ซึ่งคุณสมบัติของศิลปะนั้นก็สามารถแสดงออกได้ถึงสภาวะภายในจิตใจของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี

เหตุการณ์ครั้งนี้ได้แสดงให้เห็นสัญชาตญานของความรัก และความเสียสละที่ Olga ได้ Perform ออกมา ซึ่งการ Perform นั้น ได้เข้าไปสัมผัส และตราตรึงในจิตวิญญาณของตัวลูกสาว และหลานสาวของเค้า จากรุ่นนึงส่งต่อสู่อีกรุ่นหนึ่ง และจะถูกส่งต่อไปยังรุ่นต่อๆไป ภาพที่น่าประทับใจคือ ผู้นำชมได้เล่าว่า Michael ได้พาลูกชายของเค้ามายืนดูงานชิ้นนี้ และเล่าเรื่องนี้ให้ลูกเค้าฟัง เป็น Performing ที่ถูกส่งต่อไปยังอีก Generation หนึ่ง

งานชิ้นที่ 2 เป็น Performing เหมือนกัน ของอ.ฤกษ์ฤทธิ์ งานนี้ชื่อว่า Shall we dance

Shall we dance ภาพจาก http://31century.org/shall-we-dance/

เป็นงานที่อ. Perform ที่ New York เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ในขณะที่โรค AIDS กำลังเป็นที่รังเกียจ ความรู้ ความเข้าใจและการป้องกันโรคนี้ในเวลานั้น ค่อนข้างต่ำ แต่งานนี้ศิลปินกลับเปิดเพลง Shall we dance จากภาพยนตร์เรื่อง The King And I เป็นเพลงที่แหม่มแอนนาได้เชิญให้ร.4 ลงมาเต้นรำด้วย โดยศิลปินได้เปิดเพลงนี้ พร้อมกับเชิญชวนให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาลงมาเต้นกับเค้าด้วย…

ถามว่า ทำไมต้องเชิญให้คนแปลกหน้ามาเต้นกับเขา? ในขณะที่เวลานั้น การเชื้อเชิญให้คนแปลกหน้ามาสัมผัสตัว และมาเต้นรำร่วมกัน เป็นเรื่องน่าแปลกใจ แต่นั่นก็เป็นการแสดงออกถึงความรัก และการเคารพในความเป็นมนุษย์ และคุณค่าของแต่ละบุคคลได้เป็นอย่างดี

นอกจากนั้นการเลือกเพลงนี้มาเป็นสื่อกลางในแสดง ก็ยังเป็นเหมือนการสื่อถึงการทลายกำแพงระหว่างชนชั้น และสถานะต่างๆอีกด้วย

การเต้นรำ… ไม่ใช่เป็นเพียงแค่การมีปฏิสัมพันธ์ร่วมกันเท่านั้น แต่การเต้นรำเป็นเหมือนการที่คนสองคนได้ใช้จังหวะร่วมกัน เพื่อจะทำให้การเต้นรำนี่เป็นไปได้ด้วยดี ต่างคนต่างไว้ใจกันและกัน ใช้เวลาร่วมกัน ในจังหวะการเดินไปอย่างพร้อมๆกัน

การเต้นรำเป็นการปฏิสัมพันธ์ร่วมกัน ถ้าหากเรามัวแต่จดจ่ออยู่กับจังหวะของตัวเอง ไม่ได้สนใจคู่ของเรา เราก็มีสิทธิ์ที่จะเหยียบขาเค้าได้ง่ายๆ เหมือนกับการใช้ชีวิตเช่นกัน ที่หากเรามัวแต่จดจ่ออยู่กับตัวเอง เราก็อาจจะเผลอเหยียบคนอื่นไปได้โดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน ทั้งๆที่เราก็พยายามจะระวังขาของเราไม่ให้ไปก้าวผิดจังหวะ หรือไปเหยียบใคร แต่การจดจ่อแค่เพียงตัวเอง ก็อาจส่งผลกระทบคนอื่นได้ไม่รู่ตัว

2014-08-10 14.06.30

2014-08-10 16.15.38

 

ส่วนวันนี้ (วันอาทิตย์) เราได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมคจ.พันธกิจเ
ชียงใหม่อีกครั้งนึงเหมือนกัน ทุกครั้งที่ได้ไปเยี่ยมเยียนที่คริสตจักรแห่งนี้ เราได้เห็นถึงความมุ่งมั่น และพลังบางอย่างที่เปี่ยมล้นอยู่ในคริสตจักรเสมอ

ในขณะที่ Olga ได้ Perform ความรักและความเสียสละของเธอ ส่งต่อให้ Generation ต่อๆไป
คริสตจักรแห่งนี้ได้สร้างสาวกที่ Perform ความรักและความเสียสละ ตามแบบอย่างของพระเยซู  Performer เอกของเรา ได้อย่างมากมาย และผู้คนเหล่านั้น ก็ได้ Perform ได้อย่างสมบูรณ์ และการ Perform ของเค้านั้นก็มีพลังที่ส่งผลกับเราอย่างประหลาด และลึกลงไปในจิตวิญญาณ การได้รู้จักเพื่อนๆในคริสตจักรแห่งนี้ ทำให้ตัวเราเองเกิดความคิด และอยากจะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นเรื่อยๆ เพื่อเป็นอีก 1 performer ที่ดีที่จะ perform ภาพของพระเยซู ผู้เป็นแบบอย่างของความรักและความเสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่สุด… หยียังเห็นการส่งต่อ Passion นี้จาก Generation to Generation เราเห็นความมุ่งมั่นของคนกลุ่มนึง ที่ได้ส่งต่อ และปลูกลงไปจิตวิญญาณของคนรุ่นต่อๆไป

2014-08-10 14.58.56-22014-08-10 16.16.14

คริสตจักรแห่งนี้ได้เชื้อเชิญให้หยี ที่เป็นแขกที่ไปเยี่ยมเยียนเข้าร่วมจังหวะไปด้วยกันแบบไม่รู้ตัว โดยไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าหยี หรือ เพื่อนหยีเป็นใคร แต่การเชื้อเชิญให้เราได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของการเต้นของคริสตจักรนี้ก็เกิดผลกระทบกับชีวิตหยี ทำให้หยีเติบโต และได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ในการแวะไปเยี่ยมเยือนแค่ไม่กี่ครั้ง สอนหยีให้เรียนรู้ในการร่วมจังหวะกับผู้อื่น และการเต้นไปพร้อมๆกัน… ชีวิตคริสเตียนเราไม่ได้แสดงเดี่ยวอยู่บนฟลอร์ การแสดงที่งดงามและมีพลังจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเรามีจังหวะย่างก้าวที่เหมาะสมและเดินไปพร้อมๆกัน ซึ่งจะเพิ่มพลังและความสวยงาม ส่งผลให้เกิดความประทับใจกับผู้ที่ได้พบเห็นอย่างน่าอัศจรรย์ คริสตจักรนี้ได้ perform การแสดงชุด shall we dance ในชีวิตคนมากมายได้อย่างงดงามที่สุด เท่าที่หยีเคยเห็นมา

ขอบคุณอาร์ค เอมี่ น้องโอ๊ค แม่ไก่ และอ.หมอมากๆ ในการส่งต่อ Vision ในการสร้างสาวกของคริสตจักรและสร้างแบบอย่างที่ดีออกมาให้เราได้รู้จัก และส่งผลกระทบต่อน้องๆมากมาย
ขอบคุณพี่ๆน้องๆท่านอื่นในคริสตจักรทุกท่าน โตโต้ ไมเคิล แอ็ค เล็ก ข้าวฟ่าง น้ำฝน น้องเกรซ น้องแจน จูลี่ แต๊ก ตั๊ก ฮอต เชอรี่ น้องขวัญ น้องแคลร์ พี่โด เชอรี่ จอช และคนอื่นๆที่อาจจะยังไม่ได้มีโอกาสทำความรู้จัก แต่ขอบคุณพระเจ้าที่ได้ให้โอกาสเราที่จะได้เจอและทำความรู้จักทุกคน และในโอกาสต่อๆไปที่จะรู้จักกันมากขึ้นอีก 🙂
ขอบคุณพระเจ้าที่ได้รับเพื่อนใหม่ และคริสตจักรแห่งนี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในจังหวะชีวิตของเราที่กำลัง Perform อยู่ในโลกนี้ และหวังใจเป็นอย่างยิ่ง ว่าจะได้มีโอกาสร่วมจังหวะกับทุกคนในครั้งต่อๆไป

ขอพระเจ้าอวยพรทุกคน และเสริมกำลังในการ Perform ในโลกนี้ต่อไปค่ะ ^^

2014-08-10 16.00.3310600489_10152663830148594_8951201805001011416_n

The Writing’s On The Wall by OK Go

https://www.youtube.com/watch?v=m86ae_e_ptU It was 2AM when I watched this VDO. When I saw the name of the band, I’d known that this music video would be uncommon. And I am RIGHT! Every experiences, every people, everything which come into your life in anytime. God let those happen with you. And one day everything will be assembly together. From the tiny pieces of your life to the huge history, God already has your future in his hands. He will give you one-by-one jigsaw. What you have to do is just keep it 🙂 If you get all jigsaws from God, You will know what is your vision one day. I’m collecting His Jigsaw of my life. I can’t wait what will be happened with me in the future. An exotic life with God 🙂

หวัง | HOPE

image

สิ่งที่หยีเรียนรู้จากวัน สองวันนี้

เรียนรู้ที่จะหวัง
เรียนรู้ที่จะฝัน

เรียนรู้ที่จะหวัง ในความไม่สิ้นหวัง
แต่เรียนรู้ที่จะไม่คาดหวัง จากสิ่งที่หวัง….

เรียนรู้ที่จะเชื่อ และหวังใจในความรัก และความดีในตัวบุคคล
แต่เรียนรู้ที่จะไม่คาดหวังให้เค้าเป็นตามที่เราหวัง

เรียนรู้ที่จะจัดการความหวังของตัวเอง เรียนรู้ถึงความจำเป็นที่จะต้องพัฒนาตัวเอง เพื่อทำตามความหวังของตัวเอง
และไม่ไปคาดหวัง ความหวังตัวเองจากคนอื่น

เรียนรู้ความหวังใจในความริบหรี่
เรียนรู้จะวางใจในฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า

“แต่ข้าพระองค์จะหวังอยู่เสมอ”
สดุดี 71:14

================================

What I have learned in these few days

Learned to hope.
Learned to dream.

Learned to have hope in a hopeless, but not expect.

Learned to believe and hope in people’ love and goodness, but not to expect him/her to be as I hope they should be.

Learned to manage my expectation and the necessity of developing myself to meet my expectation… And not expect it from others.

Learned to believe in that little light of hope in the darkest place.
Learned to trust and rely on the power of our almighty God.

“But as for me, I will always have hope”
Psalms 71:14